عملکرد قالب اکستروژن و ابزار آن (بخش 3)

مکانیزم های سایش چسبنده و ساینده، شیوه های عمومی تخریب قالبهای  اکستروژن آلومینیوم است. جانوس مروری بر پوششهای مختلف مورد استفاده در ابزار و قالبهای اکستروژن به منظور کاهش سایش قالب، بهبود عمر قالب و بهبود بهره‌وری در اکستروژن آلومینیوم ارائه نموده است. پی نیز تکنیک های اصلاح سطح را برای قالبهای اکستروژن (ساخته شده از فولاد (H13) پیش گرم شده و فن‌آوریهای حاصل از آن بیان نموده است. وی مواد رسوبی و روشهای مختلفی که پتانسیل خوبی برای مقاومت به سایش ارائه می دهند را مقایسه نموده است. ساندویست و همکارانش انواع پوششهای سطحی را بر روی فلزات مختلف مورد کاربرد در ساخت قالبهای اکستروژن آزمایش نمودند، تا مقاومت به سایش و اصطکاک قالب را هنگام لغزش آن نسبت به آلومینیوم در دماهای بالا و در حالتی که بلوک روی سیلندر قرار دارد، بررسی نمایند. پوششهای مختلفآزمایش شده شامل پوششهای نیتروره، رسوب بخار شیمیایی (CVD) و رسوب بخار فیزیکی (PVD) است. نتایج حاصله دلالت دارد بر اینکه چسبندگی بین آلومینیوم و پوشش یکی از عوامل اصلی ایجاد سایش است. پوششهای Tic، TiN و VC دارای ضریب اصطکاک پایین تر و سرعتهای سایش کمتری از فولادهای ابزار بدون پوشش و نیتروره شده هستند. میو گیو نیکورت از طریق بررسی های آزمایشاهی دریافتند که یک پوشش نیترید کروم رسوب داده شده به روش PVD بر روی یک زمینه نیتریدی بهترین نتایج را می دهد. تکرار آزمایش، نتایج حاصله را تصدیق نموده و محصول نیز دارای سطج نهایی بهتری بود. کلی و همکارانش فن‌آوری پاشش پلاسما را بعنوان یک روش جالب بهبود سطح قالب مورد ارزیابی قرار دادند. پوشش آلومینا (  ) نیز بر روی فولاد قالب H13 ، از نظر عملکرد سایشی آلومینا و پیوندهای بین فازی، ارزیابی شده و دورنمای استفاده از پوششهای سرامیکی برای قالبهای اکستروژن آلومینیوم مورد بحث واقع خواهد گردید.